Ένα γράμμα για τη Δημοκρατία
Υποστήριζε πως για να τιμήσεις σωστά τον αγώνα εκείνης της εποχής, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να υπενθυμίζεις καθημερινά στον εαυτό σου πόσο σημαντική είναι η Δημοκρατία στη ζωή σου. Ακόμη περισσότερο, πόσο σημαντικό είναι να ξέρεις να περπατάς δίπλα σε έναν άλλο άνθρωπο χωρίς να τον σπρώχνεις, κλέβοντας του τα βήματα.
Το παρακάτω γράμμα στάλθηκε πριν από μερικά χρόνια από έναν πατέρα στο γιο του. Το ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές δεν έχει σημασία. Αυτό όμως που αξίζει να αναφερθεί, είναι η ποιότητα και οι αλήθειες που παρουσιάζει αυτό το γράμμα.
Το παρακάτω γράμμα στάλθηκε πριν από μερικά χρόνια από έναν πατέρα στο γιο του. Το ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές δεν έχει σημασία. Αυτό όμως που αξίζει να αναφερθεί, είναι η ποιότητα και οι αλήθειες που παρουσιάζει αυτό το γράμμα.
Το ιδανικό για την κοινωνία του σήμερα, θα ήταν να στέλναμε όλοι ένα τέτοιο γράμμα στα παιδιά μας, στα αδέρφια μας, στους καλούς μας φίλους, σε έναν άγνωστο. Ένα γράμμα που, ακόμη και αν δεν αναφέρεται στο Πολυτεχνείο, παρουσιάζει με τον πιο άριστο και ειλικρινή τρόπο τη μεγαλύτερη αξία που προστάτευσε. Και τα κατάφερε.
Πολυαγαπημένο μου παιδί,
Είναι ο πρώτος χρόνος που δεν βρίσκεσαι στο σπίτι εξαιτίας των σπουδών σου. Η πρώτη χρονιά που η φετινή 17 Νοεμβρίου μας βρίσκει χωριστούς και που δεν θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια από τις μεγάλες μας κουβέντες για τις παλιές ημέρες μου. Σκοτεινές σε ένα μπουντρούμι με ένα μονάχα αγαθό. Την αγάπη για τη δημοκρατία. Θυμάμαι ότι σου μιλούσα γι” αυτή από τότε που ήσουν μικρό παιδί. Κάποιες φορές με ιστορίες και άλλες με συμπεριφορές. Γιατί, όπως θα έχεις πλέον διαπιστώσει, δημοκρατία δεν είναι μόνο οι απόψεις, τα συνθήματα, οι σημαίες γεμάτες αγώνα και οι κραυγές.
Δημοκρατία είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλέγεις να συμπεριφερθείς καθημερινά στον συνάνθρωπο σου. Διάλεξα λοιπόν να σου στείλω αυτή την επιστολή -και να μου επιτρέψεις σε παρακαλώ αυτή την «πλευρά μονολόγου», για να σου πω ένα πολύ σημαντικό πράγμα: η Δημοκρατία δεν είναι όλα όσα φανταζόσουν μέχρι σήμερα. Είναι πολλά περισσότερα.
Πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι απλά λέξεις χαραγμένες πάνω στο επίσημο πολίτευμα της χώρας σου. Δεν είναι ένα παιδί της ισότητας, της αξιοκρατίας και της ελευθερίας. Η Δημοκρατία, παιδί μου, είσαι εσύ. Είμαι εγώ. Είναι ο γείτονας που συμπαθείς και ο γείτονας που σε εκνευρίζει. Και το γεγονός ότι αντιμετωπίζεις τους δύο με την ίδια ευγένεια και χωρίς διακρίσεις, είναι αυτό που δίνει πνοή στη Δημοκρατία. Δεν είναι εύκολο. Το να πιστεύεις στη Δημοκρατία, είναι σαν να είσαι ερωτευμένος. Όλοι θα χαμογελάσουν όταν θα σε ακούσουν να το δηλώνεις, αλλά λίγοι θα σε καταλάβουν πραγματικά. Γιατί η σχέση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και τη Δημοκρατία, είναι μια σχέση που δοκιμάζεται κάθε μέρα. Μέσα από αντιξοότητες, μίση, άσχημες εποχές, κακές αποφάσεις από κακούς ανθρώπους, απειλές, ηθικούς βιασμούς και φόβους. Και αυτός ο έρωτας, χρειάζεται τη δική σου άνευ όρων προστασία. Τη δική σου πίστη. Γιατί οι άνθρωποι έχουν την τάση να ξεχνούν και προδίδουν Εκείνη χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Μην σταματάς λοιπόν να πιστεύεις. Όχι μόνο για τα δικά σου ιδεώδη. Για τα ιδεώδη όλων των άλλων. Και των παιδιών τους που θα έρθουν μετά από αυτούς. Γιατί είσαι ένα κομμάτι της κοινωνίας και έχεις την υποχρέωση να προστατεύεις τον συνάνθρωπο σου, ακόμη και αν εκείνος αδυνατεί να το καταλάβει.
Γιατί τελικά η Δημοκρατία, μπορεί να σου πει ποιος είσαι και ποιος είναι ο ρόλος σου σε αυτόν τον κόσμο. Γιατί βγάζει από μέσα σου τον καλύτερο σου εαυτό. Γιατί τη στιγμή που οι άλλοι πιστεύουν στην επιβολή της εξουσίας μέσω της βίας και του φόβου, εσύ θα απλώνεις τα χέρια για να καλωσορίσεις και όχι να φοβίσεις. Θα τα ανοίξεις για να αγκαλιάσεις και όχι να πνίξεις. Θα τα δώσεις για να στηρίξεις και όχι να τα βουτήξεις στη διαφθορά.
Μην ασχοληθείς ποτέ με εκείνους που οι παραφωνίες τους θα χαλάσουν τη μελωδία. Μείνε πιστός στην ορχήστρα όλων όσων έχουν ανάγκη τη Δημοκρατία. Εκείνη, που ποτέ δεν προδίδει αλλά προδίδεται. Που τα λάθη δεν είναι ποτέ δικά της, αλλά των ανθρώπων που νομίζουν ότι την υπηρετούν. Που όσες φορές και αν τη κατηγορήσεις επειδή, θεωρείς, πως Εκείνη δεν έκανε κάτι σωστά, έχει πάντα χώρο για σένα.
Γιατί Εκείνη σε θεωρεί ξεχωριστό. Γιατί περιμένει να θυμηθείς ότι ο πραγματικός ανθρώπινος σεβασμός, είναι ανώτερος και δεν φοβάται τον φασισμό σε οποιαδήποτε μορφή του. Γιατί σε έχει ανάγκη. Γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τον Έρωτα σου.
Γιατί περιμένει να την αγαπήσεις, με τον ίδιο σεβασμό, τη μεγαλοπρέπεια και την πίστη που σε αγάπησε και εκείνη.
Ο πατέρας σου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.